حواست به اطرافیانت هست؟
چند وقته داری درس میخونی؟ ۶ ماه؟ ۹ ماه؟ یه سال؟
دو سه ساله داری امتحان میدی؟
توی این مدت حواست به اطرافیانت بوده؟
همسرت؟ بچه ت؟ پدر و مادرت؟ بهترین دوستت؟ و ….
میدونی چقدر مرام گذاشتن برات؟ چقدر تحملت کردن؟ چقدر شرایط رو برات فراهم کردن؟ چقدر از خوشی هاشون به خاطر تو زدن؟ چقدر نبودنت رو تحمل کردن؟
شاید در نگاه اول بگی اطرافیانم برای من کاری نکردن. ولی اگه یه کم با انصاف تر نگاه کنی به قضیه، زندگی ما به عنوان پزشک یه زندگی نرمال نیست! یا درس میخونیم، یا کشیکیم یا داریم کار میکنیم و ….
همین که پیش مون هستن باید دستشون رو ببوسیم!! یه کم که بیشتر فکر کنی متوجه میشی که خیلی خیلی بیشتر از اینا هوات رو داشتن.
اینا رو نگفتم که عذاب وجدان تون active بشه!
خواستم بگم این لطف های اطرافیان (از جمله “تحمل کردن ما”) نیاز به قدردانی داره.
اولین و بزرگترین قدردانی شما میتونه تلاش حداکثری توی روزهای باقیمانده باشه. (قدردانی های مادی رو بعد از امتحان میگم بهتون. 😉)
بچه خردسالت نرفته مهدکودک که بشینی فاز دپرس بگیری و بگی نمیتونم درس بخونم!
مادرت بهترین سرویس تغذیه رو نمیده که ادای درس خوندن در بیاری توی اتاقت!
همسرت حمایتت نمیکنه که وقت خالیت رو توی گروه ها بچرخی و در مورد آزمون صحبت کنی!
و قص علی هذا!!!!
❎ قدردان باش ❎
برای آشنایی بیشتر با خدمات گروه مدمشاور در زمینه آزمون دستیاری در کانال تلگرام مدمشاور عضو شوید.(جهت عضویت در کانال کلیک کنید)